خوبرویان عالم

دلخوشـــــــــی دیگه تمومـــــــه

حســـــــادت نکن

 این که بعــــــــد از "تو"

 بغل گرفتــــــــم 

 زانوی غــــــــــــم است

انجمـــــــــــاد قلب ها را

 از خشکســــــــــــالی چشم ها

 میتوان فهمید

 چشمــــــــــــی که

 گریـــــــــــــستن نمیتواند،

زیـــــــــستن نمـــــــــــــی داند

فرصت ما تموم شـــــــــده، باید از این قصـــــه بریم

فرقـــــــــــی نداره من و تو، کدوممون مقصریـــــــم

خاطــــــره‌ها رو یادمه، لحظه به لحظه مو به مو

هیچی‌ رو یاد من نیـــــــــــــار، اونقد خرابم که نگو

بد بودم‌ و بدتر شدم .. میرم با پاهــــــــــای خودم

میــــــــــــرم نمیدونم کجا .. آخ کـــــــم آوردم به خدا

دلگیــــــــــــرم از دست خودم .. کاش عاشقــــــــــت نمی‌شدم

هر جوری می‌خواستم نشد .. از غــــــــــم یه ذره‌م کم نشد

من موندم و تنهایــــــــــــــــی‌هام .. از دنیــــــــــــا هیچی نمیخوام

عاقبت منـــــــــو نگاه .. اشتبــــــــاه پشت اشتباه

هر روز عاشق‌تر شدیم .. تو عشـــــــــــــق خاکستر شدیم

سوختیـــــــــــــم ولی به آرزومــــــون نرسیدیم

فقط گریـــــــــــه فقط عذاب .. صد تا سؤال بی‌جـــــــــواب

سهراب گفتی:" زیرباران باید رفت... چشمها را باید شست... جور دیگر باید دید "

چشمها راشستم باز همان را دیدم

جز دو رنگی و دروغ

جز غم و غصه و تلخی  هیچ به چشمم نرسید.

پس چه شد آن همه توصیف قشنگت سهراب.

دورهء تلخ فریب

دورهء رنگ سیاهی ایست سهراب.

دورهء این همه نامردی هاست.

تو اگرمیدانستی! دل آسمان هم از دست بشر می گرید؟

باز سر می دادی زیر باران باید رفت؟

چراغارو خاموش کن هوا هوای درده

دوست ندارم ببینی چشمی که گریه کرده

چراغارو خاموش کن سرگرم گریه باشم

می‌خوام به روم نیارم باید ازت جدا شم

فکر نبودن تو دنیامو می‌سوزونه

چراغارو خاموش کن چشم و چراغ خون

یه خورده آرومم کن نشون نده که سردی

حالا وقته دروغه بگو که بر‌میگردی

از شرم اشکای من رفتی چرا یه گوشه

ازم خجالت نکش چراغا که خاموشه

اگه دلت هنوزم باهام یکم رفیقه

یه خورده دیرتر برو فقط یه چند دقیقه

خدا ما رو برای هم نمی‌خواست ..

 فقط می‌خواست همو فهمیده باشیم

بدونیم نیمه‌ی ما مال ما نیست .. 

فقط خواست نیمه مونو دیده باشیم

تموم لحظه های این تب تلخ ..

 خدا از حسرت ما با خبر بود

خودش ما رو برای هم نمی‌خواست ..

 خودت دیدی دعامون بی‌اثر بود

چه سخته مال هم باشیم و بی‌هم ..

 می‌بینم میری و می‌بینی میرم

تو وقتی هستی اما دوری از من .. 

نه میشه زنده باشم نه بمیرم

 نمیگم دلخور از تقدیرم اما ..

 تو میدونی چقدر دلگیره این عشق

فقط چون دیر باید می‌رسیدیم ..

 داره رو دست ما می‌میره این عشق

این سکوت و این هوا و این اتاق ..

 شب به شب به خاطرم میاردت

توی این خونه هنوزم یه نفر .. 

 نمیخواد باور کنه نداردت 

نمیخواد باور کنه تو این اتاق ..

 دیگه ما با هم نفس نمیکشیم

زیر لب یه عمر میگه با خودش ..

ما که از همدیگه دست نمیکشیم 

به هوای روز برگشتن تو  ..

سر هر راهی نشونه میکشه

با تمام جاده های رو زمین ..

 رد پاتو سمت خونه میکشه 

من دارم هر روزمن تو ..

با تب یه خاطره سر میکنم

با خودم به جای تو حرف میزنم ..

 خودمو جای تو باور میکنم 

توی این خونه به غیر از تو کسی ..

 دلشو با من یکی نمیکنه

من یه دیوونم که جز خیال تو ..

 کسی با من زندگی نمیکنه 

تو سکوت بی هوای این اتاق ..

 شب به شب به خاطرم میارمت

خودمم باور نمیکنم ولی ..

دیگه باورم شده ندارمت

مرا ببخش .. اگر به تو پیله کردم . کمی طاقت بیار . پروانه میشوم و میروم ...